De dag begon met een bezoek een Pickillacta “belangrijke stad”, een grote stad uit de Huari cultuur tussen 500 en 900 na Christus. De stad had een rechthoekige structuur en mat 1km * 1km. De bebouwing bestond steeds uit een open binnenplaats met daaromheen een bebouwing van 2 à 3 etages. De wanden van de huizen waren bedekt met pleisterwerk waarvoor de kalk uit kalkmijnen kwam die vanuit de stad goed waren te zien (en nog werden gebruikt). Aan een zijde van de stad was een plein waar goederen konden worden geruild (men kende nog geen geld). Vreemden mochten namelijk niet de stad in. Meer centraal was nog een plein voor sociale doeleinden. Aan een andere zijde van de stad waren ruimten voor het opslaan van voedsel duidelijk herkenbaar aan de kleinere afmetingen van de bebouwing. Een wandeling door een van de hoofdstraten van Pickillacta was indrukwekkend. De Huaries zijn later opgenomen in de Inca cultuur.

Bij de ingang van het complex bezochten we een gebouw met daarin het skelet plus pantser van een Glyptodont, een reusachtig grote schildpad. Vervolgens reden we naar Rumicolca, oorspronkelijk door de Huaries gebouwd als aquaduct voor aanvoer van water. Later hebben de Inca’s het bouwwerk, na enige aanpassingen, gebruikt toegangspoort voor de vallei.

Weer terug richting Cuzco lag Tipon, een schitterend complex met terrassen en stroompjes, volgens overlevering gebouwd voor een Inca keizer die een oogziekte had (bloed als tranen). De keizer genas uiteindelijk.

Het laatste officiële onderdeel deze dag was het uitgestelde bezoek aan de kathedraal van Cuzco gebouwd tussen 1580 en 1650, in feite 3 gebouwen, de hoofdkerk in het midden, aan de linker zijde een grote kapel en de sacristie rechts. Veel schilderijen meestal gemaakt door lokale, Indiaanse, schilders. Opvallend is dat op sommige schilderijen Jozef het kindje Jezus draagt, op schilderijen van Europese herkomst is dat altijd Maria. In Peru zie je nu nog regelmatig dat vaders de baby’s dragen. Veel kapellen in de kathedraal zijn gefinancierd door rijke families, veelal in barokstijl soms op het kitscherige af met veel bladgoud, spiegeltjes en een of meerdere poppen. Bijzonder is het altaar dat los van de wand staat. Daarachter stond het originele altaar waarvan de bouw is gestopt toen de Spaanse koning besloot de kathedraal een altaar cadeau te doen welke enige meters voor het eerste altaar is gebouwd.

’s Avonds diner in Inca Wall (na enig zoeken). Eerst het optreden van een groep muzikanten, daarna een dansgroep die gebruik maakte van een band. Waar enkelen dachten dat de leden van de dansgroep zich zeer snel konden omkleden bleken het twee groepen te zijn. Enkele heren hadden een verschil in de dikte van de damesbenen gezien (!) en onze dame zag dat een van de dansers (in een groep) een baardje had.