Helaas begon het kort na vertrek weer te regenen maar later op de ochtend werd het gelukkig weer droog. Het werd een heerlijke wandeling langs het riviertje de Colcapampa die overging in de Salkantay die alsmaar breder werd door de stroompjes uit de zijdalen. Nu veel vlinders maar ook weer diverse planten (Gijs): monanda, bergamotplant, tatura, impatence, vlijtig Liesje, latana, lampionplant, avocado, begonia, samper flores, suikerriet, koffieplant, hevea arabica (rubberboom), mussa (banaan), sinaasappel, perzik, wonderolieplant, yucca (palmlelie), cassave, Incalelie, Indisch bloemenriet, wederom diverse soorten orchideeën, etc. Ricardo vertelde over een regeringsinitiatief in de jaren ’90 om naar kleine gezinnen te streven. Twee hoofdzaken daaruit waren betere gezondheidszorg (waaronder voorlichting over geboorteregulering) en vrouwen onderwijs laten volgen.
Onderweg veel groepen muildieren en ezels, duidelijk het gevolg dat dit deel van de Andes niet ofto nauwelijks toegankelijk is voor gemechaniseerd vervoer. Onderweg was het even spannend toen twee jonge mannen met een stier moesten passeren die ze, duidelijk nerveus, met een lang touw onder controle moesten houden. Ricardo toonde een boerderij aan de overzijde van de Colcapampa waar een aardverschuiving had plaatsgevonden hoogstwaarschijnlijk het gevolg van het afbranden van een perceel bos. Door de dunne laag grond blijven er te weinig wortels over om de grond na afbranden vast te houden en raakt het gemakkelijk los. Wat doet de boer daarna? Gewoon het perceel bos ernaast afbranden.
Onze groep was deze dag tijdelijk uitgebreid met een klein hondje. Diverse pogingen het beestje terug te sturen mislukten. La Playa was niet veel meer dan één straat met weerszijden eenvoudige onderkomens. Hier en daar hadden we mensen wel TV en soms zelfs een auto en veel kinderen gezien het aantal huizen. Aan het eind van het dorp was een lagere en zelfs een middelbare school waarvoor de kinderen waarschijnlijk ook hier grote afstanden moesten afleggen om er te komen.
